کد مطلب:78250 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119

حکمت 460











و قال علیه السلام: «یاتی علی الناس زمان عضوض یعض الموسر علی ما فی یدیه و لم یومر بذلك، قال الله تعالی (و لا تنسوا الفضل بینكم) تنهد فیه الاشرار و تستذل الاخیار و یبایع المضطرون. و قد نهی رسول الله، صلی الله علیه و آله، عن بیع المضطرین.» یعنی و گفت علیه السلام كه می آید بر مردمان زمان گزنده ای كه می گزد مالدار بر آنچه در دست او است از اموال، یعنی دندان بر مال می گذارد و بخل می ورزد در انفاق آن و حال آنكه مامور نیست به آن. گفته است خدای تعالی كه (باید فراموش نكنید فضل و احسان كردن را در میان شما) در آن زمان گردن می كشند بدكاران و ذلیل می شوند نیكوكاران و بیع و شرا می كنند با بیچارگان و حال آنكه نهی كرده است پیغمبر، صلی الله علیه و آله، از فروختن طعام به كسانی كه مضطرند در تحصیل روزی و فقیرند.